نعمت وجود آیت‌الله خامنه‌ای از مجموع تمام نعمات جهان برتر است. آیت‌الله مصباح یزدی گفت: اگر همه نعمت‌های مادی را در یک کفه بگذاریم و نعمت مقام معظم رهبری را در کفه دیگر،  ارزش  و نفع  وجود شخص ایشان به‌عنوان یک نعمت برای فرد فرد ما، نه  برای کل جامعه, از مجموع نعمت‌های مادی که خدا به هر فردی می‌دهد بیشتر است.

همه شهادت ها یکسان نیست؛ بعضی از شهادت ها از بعض دیگر از شهادت ها افضل است...شهادت شهدای کربلا نه فقط به خاطر تشنه بودنشان افضل از همه شهادت هاست. خیلی از شهدا تشنه از دنیا رفتند. بلکه فضیلت بیشتر شهدای کربلا به خاطر آن موقعیتی است که آنها در آن شهید شدند. در یک مقطع حساسی این حادثه اتفاق افتاد که اگر اتفاق نمی افتاد طومار دین به کلی در هم پیچیده می شد...کاری که اینقدر حساس است همینقدر سخت هم هست. لذا باورکردنی است که حسین بن علی در حدود 5 ماه یا بیشتر در بین مدینه و کربلا سرگردان باشد، همه هم بدانند - همه فهمیدند دیگر، کوفی ها فهمیدند، عراقی ها فهمیدند، حجازی ها فهمیدند - و بالأخره توی کربلا با چهل پنجاه نفر فقط بماند؛ چون این هفتاد و دو نفر همه شان که نبودند؛ یک عده شان شب عاشورا آمدند، یا صبح عاشورا، بیست - سی نفرشان. چهل، پنجاه نفر آن جا با امام حسین بمانند، کار سخت بود. سختی اش به خاطر این بود که قیام در مقابل آن چنان ظلم همه گیر و مُسَیطِر، دل می خواهد؛ مثل زمان پیغمبر نبود که پرچم دست خود پیغمبر بود و نفس گرم پیغمبر، راه می افتادند با شوخی و خنده و شادی می رفتند میدان جنگ، آن جوری نبود. همه اصحاب پیغمبر، تو خانه ها خزیده بودند. عبد الله عباس ها و عبدالله جعفرها، سرشان را زیر عبا قایم کرده بودند که قوم و خویشهای پیغمبر هم بودند. یک عدّه فقط شجاع دلدار قوی از هیچ کی نترس همه دنیای کفر را با چشم حقارت نگاه بکن، حاظر بودند که از همه چیز هم بگذرند، بگویند ما می خواهیم برویم در کنار پسر پیغمبر و کشته بشویم. اهمیتش به خاطر این بود که کار سختی بود، تصمیم گیری اش آسان نبود. لذا بود که ابن زبیرها و ابن عمرها و ابن عباس ها و ابن جعفرها همه ماندند. فرق هم نمی کند. خیال نکنید که عبدالله جعفر و عبدالله عباس با آنهای دیگر فرق می کنند. نه، متخلف، متخلف است. همه شان تخلّف کردند و کسی این گُرده قوی و نیرومند را نداشت، جز همان یک عدّه معدود. در طول تاریخ جهان شهدائی به عظمت شهدای کربلا نداریم. امروز هم شهدای ما خیلی عزیزند. امروز هم آن روزهاست، اما همان طور که امام حسن علیه السلام فرمود: امیرالمؤمنین فرمود: «لا یوم کیومک یا ابا عبدالله» هیچ روزی مثل روز کربلا دیگر نیست؛ نیامده در تاریخ، تا امروز نیامده. واقعاً ما در این ایام خطیره تاریخ چه صدر اسلام، قبل از اسلام، بعد از اسلام، دیگر مثل کربلا سراغ نداریم، من سراغ ندارم. این است که امام حسین می شود سیدالشهدا و اصحابش می شوند سادات شهیدان تاریخ؛ از همه والاتر.

بیانات نایب بر حقّ حضرت منتظَر19/8/63

پایگاه اطلاع رسانی شیعیان عربستان (راصد) نوشت: دانش آموزان یک مدرسه ابتدایی عربستان به دلیل شیعه بودن مورد اهانت و ضرب و جرح یک آموزگار تندرو سلفی قرار دارند و دچار مشکلات روحی شده اند. این منبع افزود: العتیبی از زمان آغاز به کار در این مدرسه ؛ بارها دانش آموزان شیعه را به دلایل واهی از جمله به دست کردن انگشتر که به ادعای وی نوعی شرک است؛ کتک زده و انگشتر را به زور از دست دانش آموزان خارج کرده است.وی همچنین به طور دائم دانش آموزان را به طرفداری از ایران و پیروی از عقاید امام خمینی (ره) و آیت الله سیستانی متهم می‌کند.

 مرکز دیپلماسی شهروندی آمریکا به منظور الهام بخشی به سیاست‌های خارجی آمریکا در جهان و نقش شهروندان این کشور در این امور، جایزه 5 هزار دلاری برای گسترش رقص در جهان در نظر گرفت. مرکز دیپلماسی شهروندی ایالات متحده در فراخوان خود اعلام کرده که افراد برگزیده هر سال الهام بخش همه ما خواهند بود و ما نیز به آن‌ها تبریک می‌گوییم. این دیپلمات‌های شهروند هر روزه با تسهیل گفت وگوهای نفر به نفر با فرهنگ‌ها، ادیان و نژادهای مختلف، تاثیرات مثبتی را موجب می‌شوند.

السلام علیک یا اباعبد الله و علی الرواح التی حلت بفنائک...

در این روزگار پر هیاهو و در این هیاهوی روزگار محرم ماه اول خدا به من و تو میگه بیا...  بیا که ادامه مسیر سفر دنیای تو باز از من میگذره مثل یک سال پیشت یادت میاد؟اومدی و از من گذشتی  از محرم از صفر از ربیع الاول از ...  گذشتی و گذشتی دوباره خودتو به من رسوندی. به محرم الحرام سال یک هزار و چهارصد و سی و دو هجرت پیامبر(ص).میگه شنیدی که تو محرم الحرام سال شصت و یک هجری چی شد و شنیدی چی شد که نشد. ثابت نشد که پسر پیامبر(ص) طرف حقّ-ه و ابن زیاد(لعنت الله) طرف مقابل. نه برای همه که برای بیشتر مردم. مردمی از جنس کوفه.کوفه سمبل است سمبل نامردمی ها. سمبل کوری و بی بصیرتی ها. سمبل پشیمانی های کاذب.میگه بعد این همه سال دوباره خودتو به من رسوندی که چی؟که ادامه مسیر بدی که ادامه مسیر داده باشی؟محرّم میدونم دل پری داری. دلی از جنس صفحات رنگی وسیاه و سفید تاریخ.

محرّم محرّم محرّم...

نمیدونم همه خودشونو به تو میرسونن یا تو خودتو به اونا. ولی من با همه فرق میکنم یعنی باید که فرق کنم. نه یعنی میخوام که فرق داشته باشم. میخوام امسالم رو با نگاه پرمهر عشق(علیه السلام) شروع کنم. میخوام من جبران همه ی تلخی های توی ذهنت را بکنم. از این به بعد میخوام نگاهم را بندازم به عبرت ها و تجربه هات. آخه پارسال رو یادم نرفته پارسال خیلی حوادثش شبیه بود به محرم سال شصت و یک هجری.

امسال به خود اومدم. میخوام روضه هام از روی درد باشه. نه برای دردام برم روضه. میخوام به خاطر بصیرتی که نداشتند مردم سال شصت و یک هجری من با بصیرت باشم تا مثله اونا گرفتار لعنت تو و عالمیان نباشم. میخوام با بصیرت زندگی کنم نه با کوری. میخوام بعد این همه سال کمک کنم به ظهور حضرت. میخوام به یاران حضرت نزدیک بشم. نزدیک نزدیک.میخوام یاری امام حاضر را تجربه کنم، نه پشیمانی از عدم حضور را.

کمکم کن محرم.کمکی از جنس کمک یاران حسین(ع).کمک می خواهم از تو مثل ندای هل من ناصر ینصرنی حسین(ع)

کمکم کن محرم...