خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
 
خوشا زان عشق بازان یاد کردن
زبان را زخمه فریاد کردن
 
خوشا از نی خوشا از سر سرودن
خوشا نی نامه ای دیگر سرودن
 
نوای نی نوایی آتشین است
بگو از سر بگیرد، دلنشین است
 
نوای نی نوای بی نوایی ست
هوای ناله هایش نینوایی ست
 
نوای نی دوای هر دل تنگ
شفای خواب گل بیماری سنگ
 
قلم تصویر جانکاهی ست از نی
علم، تمثیل کوتاهی ست از نی
 
خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سر او را به خط نی رقم زد
 
دل نی ناله‌ها دارد از آن روز
از آن روز است نی را ناله پرسوز
 
چه رفت آن روز در اندیشه نی
که این سان شد پریشان بیشه نی؟
 
سری سرمست شور و بی‌قراری
چو مجنون در هوای نی‌سواری
 
پر از عشق نیستان سینه او
غم غربت غم دیرینه او
 
غم نی بند بند پیکر اوست
هوای آن نیستان در سر اوست
 
دلش را با غریبی آشنایی ست
به هم اعضای او وصل از جدایی ست
 
سرش بر نی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گردید، گه دال
 
ره نی پیچ و خم بسیار دارد
نوایش زیر و بم بسیار دارد
 
سری بر نیزه ای منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل
 
چگونه پا ز گل بردارد اشتر
که با خود باری از سر دارد اشتر؟
 
گران باری به محمل بود بر نی
نه از سر، باری از دل بود بر نی
 
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی، نوای عشق سر داد
 
به روی نیزه و شیرین زبانی!
عجب نبود ز نی شکر فشانی
 
اگر نی پرده‌ای دیگر بخواند
نیستان را به آتش می‌کشاند
 
سزد گر چشم‌ها در خون نشیند
چو دریا را به روی نیزه بیند
 
شگفتا بی سر و سامانی عشق
به روی نیزه سرگردانی عشق
 
ز دست عشق عالم در هیاهوست
تمام فتنه‌ها زیر سر اوست

زنده یاد قیصر امین پور